रोचक

भन्छन्, प्रेम अन्धो हुन्छ । मायाको नदीमा डुब्दा मानिस’हरु त्यसको गहि’राइको वास्ता गर्दैन ।भनिन्छ, मायाको कुनै सिमा र उमेर हुदैन । जात, धर्म, धनि, गरिब सबै बिर्सेर मानिस’हरु मायामा मात्र पर्छन् । यस्तै एक रोचक प्रेम भारत’मा देखा परेको छ । भारत, पश्चिम बङ्गालको हावडा’बाट एउटा यस्तो घटना बाहिर आएको छ, जुन सुनेर तपाई छक्क पर्नु’हुनेछ ।घरमा आएका दुई जना मिस्त्री’सँग दुई महिलाको प्रेम महंगो पर्न गएको हो । सो घरका दुई महिला’सँग मिस्त्री’हरुको प्रेम यति बढ्यो कि उनी’हरु भा’गेका छन् । पश्चिम ब’ङ्गालको यो घट’ना सुन्दा मिस्त्रीको मायामा परेका घरका महिलाहरु देखेर सबै चकित छन् ।वास्तवमा, स्थानीय सञ्चार’माध्यमह’रुका अनुसार हावडाको निश्चिन्दा प्रह’री चौकी क्षेत्रका दुई राज’मिस्त्री मर्मतको कामको लागि एउटा घर पुगेका थिए । त्यहाँ काम गर्दा’गर्दै घरका दुई बुहारी’सँग उनी’हरुको कुरा हुन थाल्यो । कुरा

सुनसान रात । अँध्यारो कोठा । जाँडोको महिना । शीतका थोपा तप तप चुहिँदै । तारा’हरूका पिल’पिल उज्यालो झ्या’लको चर’बाट भित्र पस्ने प्रयास गरे पनि अस’फल हुने अवस्था । मानौँ जता’ततै अँधेरी रातको विजय । कोठा’को एउटा कुनामा सानो काठे खाट भनौं अथाव चरपाई कुरो एउटै हो । कोठा बने’देखि नै थियो । त्यो खाटको इति’हास पनि अनौठो नै थियो । मानौँ वर्षौँदेखि त्यो कोठमा खाट’मात्र स्थायी थियो । बाँकी सबै अस्थायी । त्यो खाटमा सुत्ने मानिस’हरू प’रिवर्तन भए । सामान मानिस’हरूसँगै झोलामा जाने गरे । खाट भने त्यहीँ भित्तोसँग जोडिएर बसेको छ । खुट्टा’हरूमा धुलिया लागेको छ । कति’बेला भाँचिन्छ ? थाहा नै छैन । कोठा र खाटको अवस्था नाजुक भए पनि त्यो खाट’माथि र बन्द ढोका’भित्र खुसीका पलहरू सल्बला’एकै हुन् । अहिलेको अवस्था फरक भए पनि त्यो खाटले धेरै’लाई खुसी हुने वाताव’ण बनाएकै हो । जब खाट नयाँ बनेर आएको थियो, दिनहुँ जस्

आमा आज दशैं हैन र ?” मासु खाने हैन र आज ? थालमा पस्केको पहेंलो मकैको भात र तेस्मा सागको दुई-तिनवटा त्यान्द्रा हेर्दै मैले‌ भने‌ । आमा अर्को थालमा भात पस्किदै भन्नु भो : “आज नवमी हो नि ! मा|सु त दश`मिमा पो खान्छन त ! भोलि खाने हो मासु ।” आठ वर्षको म फेरि बोले : “तल्ला घरमा त अनि हिजो देखि नै मासु खाइरा छन त ?” छेउमै बसेकी दिदी ले क`राउदै भनी : “उनिहरूको छ र खान्छन नि… के सारो कचकच गर्दो रहेछ ! खुरुक्क खा अनि गएर पढ ” म अबोध बालक आमाले‌ भनेसी टाउको हल्लाउँदै खा`ना खाए ! म आमासँगै सुत्थे ! राति १० बजेतिर मेरो एक निन्द्रा पुगी`सकेको थियो, दिदीको कोठाबाट आएको गुनगुन आवाजले म झसङ्ग बिउँझिए । आमा भन्दै हुनुहुन्थ्यो : “भाइलाई मासु खान मन लागेछ ! त संग कति छ पैसा ?” दिदीले भन्दै थि : तेसैको school fee का लागी भनेर जो`गाको २० रुपैयाँ अनि तपाईको दबा`ईको लागी भनेर राखेको २० त

श्रीमती मेरो छेउमा सुतिरहेकी थिइन.. अचानक मलाई एउटा friend request आयो। मैंले को रहेछ भनेर हेरे! उनी स्कुल पढ्दाको Ex थिइन्। फेसबुक प्रोफाएल तस्बिरमा उनी निकै सुन्दर देखिएकी थिइन । मैले request accept गर्न छाडेर एकछिन श्रीमती संगिता तिर हेरे, उनी दिनभरको घरधन्दा मेलापातको थकानले कोल्टे फर्किएर मस्त निदाएकी थिइन् । संगितालाइ हेरेर म सोच्दै थिएँ, उनी कसरी यति सुरक्षीत महसुस गर्छिन मसँग मेरो यस घरमा एकदमै आरामले सुत्न सक्छिन ? उनी आफ्नो आमाबुबाको घरबाट धेरै टाढा छिन जहाँ उनी २४ घण्टा आफ्नो परिवारमा घेरिएर बसेकी हुन्थिन । त्यहाँ उनी आफू निराश हुँदा वा रिसाउँदा रुनलाई आमाको काख हुन्थ्यो। उनको दिदीबहिनी वा दाजुभाइले जोक वा चुट्किला सुनाएर उनलाई हसाउँथे । उनको बुबा घर आएपछि उनलाई मनपर्ने उनले भने बमोजिम सबैकुरा दिनुहुन्थ्यो । र पनि त्यो सबै कुरा छोडेर मेरो विश्वास मा मेरो घर आइन ।

मेरो त यति छिटै बिहे गर्ने कुनै रहर थिएन तर मैले नमान्दा’नमान्दै पनि बाबाममीले सारै कर गर्नुभयो । कि त मैले उहाँहरू’सँग विद्रोह गर्नुपर्ने भयो कि त उहाँ’हरूले भनेको केटासँग बिहे गर्नुपर्ने भो ! जिन्दगीको सवाल थियोे, यी बुढाबुढी भएका बाआमा त डाँडा’माथिका जूनघाम भइ’सकिहाले ! जिन्दगी काट्नु’पर्ने मैले हो । उहाँ’हरूले जेजे भन्यो त्यही, जोजोसँग भन्यो त्यही’सँग बिहे गर्नुपर्ने भन्ने के छ र ? भनेर मन दह्रो पारेर अहिले म बिहे गर्दिनँ भन्छु भन्ने सोचेर उहाँ’हरू भएको ठाउँमा गएँ । जब मैले म आफ्नो खुट्टामा टेक्ने नभ’इकन बिहे गर्दिनँ भनेँ तब आमा रुन थाल्नु भयो । रुँदै हेर नानी तैले हामीले भनेको केटा’सँग बिहे गरिनस् भने आफू’खुसी गर तर हामी लाई बाआमा भन्नुपर्दैन ! जे मन लाग्छ गर भन्दै भक्कानिन थाल्नुभो । उता बुबाले थप्न थाल्नुभयो, ‘तर एउटा कुरा याद राख्नु आफू’खुसी गर्ने भए यी बूढा बाउ’आमालाई सम्झिन